In de volle overtuiging een antwoord te krijgen in de trant van “Eigenaardigheden, jij? Tuuuurlijk niet. Niks hoor, nada, noppes!” vroeg ik hier en daar wat rond.
Okay, okay, ik sta weer met beide beentjes op de grond. Help me herinneren zoiets nooit aan je vrienden te vragen! Daar gaan we dan:
Met stip op één, ik zing.
Altijd en overal. Ik zing mee of gewoon spontaan uit mezelf. Redelijk zuiver, maar minstens net zo vaak als een schorre nachtegaal. Als ik werk of als ik achter mijn pc zit. Als ik onder vrienden ben of als ik aan de telefoon hang.
Ik zing!
En ik vind het heerlijk! Laat mij de eerste tonen van een liedje horen en ik zing feilloos de eerste regel. Ooit eenmaal gehoord vergeet ik het nooit meer. Niks heerlijkers dan op mijn pc youtube afstruinen naar mooie liedjes, bijzondere uitgaven of gewoon liedjes die niemand nog kende. En als ik ze dan gevonden heb, dan zing ik ze.
Daaaaaagen achter elkaar!
Nummer twee had ik zelf liever overgeslagen, maar ja…..ontkennen heeft geen zin. Als ik de zenuwen krijg dan ga ik als een razende eten. Het liefst paprikachips. Zet mij in een ruzie en ik ben onverstaanbaar omdat ik als een waanzinnige chips sta te kauwen. De oranjes aardappelschijfjes vliegen om je oren als ik handje na handje naar binnenprop.
Waarom? Geen idee. Maar het helpt. Écht!
Op drie degene waar ik het meest trots op ben. Je ziet mij zelden sjaggo. Vanaf het moment dat ik opsta tot aan het uur dat ik naar bed ga, de hele lieve lange dag door ben ik opgewekt en goed van zin. Op mijn werk worden mensen spontaan blij van me en dat werkt weer als een boomerang. Grapjes, lachsalvo’s en gewoon praatjes over van alles en nog wat borrelen in mij omhoog en vinden hun weg naar buiten. Ik kan het van harte aanbevelen. Bekijk de wereld met een opgeruimde blik en zet je smile op en je hebt heel de dag plezier.
Okay, ik geef toe dat het voor de zuurpruimen onder ons misschien een tikje frustrerend werkt, maar hey, mijn humeur krijgen ze er niet stuk mee hoor!
Ja, nummertje drie is lang niet gek….
Okay, nummer vier is misschien wat eigenaardiger.
Ik ben niet gek, ik ben een vleermuis. Jahaa, een vleermuis. ’s Nachts ben ik wakker en ehhh overdag eigenlijk ook. En echt hoor, ik neem me iedere avond weer voor om op tijd naar bed te gaan, maar het lukt me gewoon niet. Altijd is er nog wel wat te lezen. Altijd is er nog wel iets te zien of iets om over na te denken. En er is gewoon niks heerlijkers dan ’s nachts in mijn uppie met mijn muziekje en een peukkie lekker rustig te genieten van het einde van de dag. Het huis stil, de wereld stil, buiten donker en een nieuwe dag die nog even op zich laat wachten. Heerlijk! Slapen kan altijd nog, toch?
Ja hoor, de laatste. Nummertje vijf.
Goed, ik zal het wel toegeven, ik ben een chocolade addict. Marsen, Milkyways, grote stukken Côte d’or, Kitkats en alle speciale versies ervan, van delight tot suprème, ik vind ze allemaal goddelijk. Toblerone, Twixen (en vooral die witte zijn om je vingers bij af te likken) roomtruffels, zeebanket, Toffiefee of Bonbonbloc, ik kan het niet laten liggen.
Maar het aller, allerlekkerste……. De chocolade waar je me midden in de nacht voor mag wakker maken (mocht ik die ene keer toevallig toch slapen) is witte chocolade!
Zelfs nu ik het tiep moet ik me beheersen niet naar de voorraadkast te rennen en te zoeken of ik nog ergens een stuk heb liggen.
Die zachte volle smaak, hoe het smelt op je tong en er een explosie van zoet je smaakpapillen in extase brengt is onvergelijkbaar met wat dan ook. Mmmzz….nou ja, misschien moet ik niet overdrijven
Maar mocht je ooit nog iets goed te maken hebben met me en wil je zeker kans van slagen hebben? Juist, witte chocolade!
©Rafe
15 sep 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten