De laatste keer

Weer nam hij het zich voor. Hij had het zich al vaker voorgenomen, maar nu was hij het echt van plan. Deze keer zou de laatste keer zijn. Misschien was het een soort afwijking of een dwangneurose, of misschien zocht hij er teveel achter, dat kon ook. Hij had nu in ieder geval geen zin om daar langer over na te denken. Alles waar hij nu over na wilde denken waren haar volle borsten die bijkans uit de bustier puilden. Of haar benen, gestoken in kousen die op werden gehouden door kanten jarretelles en die hij met zijn tanden naar beneden zou trekken.
Hij liep in een gestaag tempo langs de grachten, waar hij de weg kon dromen. Bruggetje over, steegje in, de bocht om. Zijn thuisstad, aards als het leven zelf. Hij zette zijn kraag een beetje op, het werd al frisser. Maar van binnen voelde hij die warme tinteling van verlangen. Het deed zijn pas iets versnellen, zonder echt haastig te worden. Hij stak een peuk op en even verlichtte de vlam van zijn aansteker zijn gezicht. Gretigheid tekende zich af. Gelukzalig door hetgeen hem te wachten stond, inhaleerde hij diep en blies langzaam de rook in perfecte rondjes uit.

Nog een gracht en nog een steeg en hij had zijn doel bereikt. Daar, in het rode schijnsel wat alles een welhaast onwerelds aangezicht gaf, stonden ze al voor hem klaar in de etalages. Alleen waren dit geen poppen. Hij dacht niet dat de etaleur van de Bijenkorf gebruik zou willen maken van deze dames. Hij grinnikte zacht om zijn eigen gedachtegang. Keurend en zonder gêne liep hij langs de ramen en liet zijn ogen over de aangeboden lichamen glijden. Rode lippen lokten en ogen wenkten….
”Hier schatje, hier moet je zijn”
Een glimlach kroop om zijn mond en even hield hij stil.
Het meisje achter het raam keek hem taxerend aan en haar geoefend oog had al snel door dat het hier geen onnozele toerist betrof, maar een kenner, een ‘gebruiker’.
Ze gooide haar blonde nepharen met een zwaai naar achteren en duwde haar borsten, waarvan de tepels nét niet boven het korset uitpiepten, naar voren, terwijl ze verleidelijk met haar heupen draaide.
“Oh yes, give it to me baby” lispelde hij, terwijl zijn opwinding groter werd.
Geen gezeik van ‘ik hou van jou’ of ‘ik blijf je eeuwig trouw’ maar gewoon seks. Pure seks zonder poespas en gezwijmel. En al wat hij hoefde te doen was zijn keuze maken. Als een kind in de speelgoedwinkel slenterde hij met een grote grijns op zijn gezicht door de warme buurt, piekte zijn peukje weg en liet zich veroveren door de dames van plezier.

Zou hij vandaag Blonde Corry met haar cup F te grazen nemen of de kleine maar warmbloedige Carmen gelukkig maken? Er waren niet veel meisjes die hem niet kenden. Hij was per slot van rekening één van hun trouwste klanten. Én vriendelijk, daar was hij trots op. Hij deed nooit neerbuigend of onaardig. Hey, we zijn op de wereld om mekaar, om mekaar, te helpen niet waar? Zacht neuriede hij het liedje wat in zijn hoofd geschoten was en maakte zijn keuze. In zijn jeans was zijn jongeheer in volle glorie gaan staan bij de aanblik van de altijd zwoele Sylvia. Haar billen rond en vol en haar dijen zacht. Gód wat had hij zin in haar. Terwijl hij het kleine trappetje opklom gingen de gordijnen voor het raam al dicht. Klandizie!
“Hai lekkere vent van me, kon je het weer niet laten?” glimlachte ze geil.
“De laatste keer schat, en jij bent mijn afscheidscadeautje” grijnsde hij net zo geil terug, terwijl hij zijn neus verborg tussen haar fabuleuze borsten en haar billen omvatte met beide handen.
Hij drukte zijn lid hard tegen haar aan en vaardige vingers gespten zijn riem los en ontdeden hem van zijn broek.
“Hetzelfde als anders, grote jongen?” hijgde Sylvia hees in zijn oor.
Een korte knik en zijn handen die haar billen uiteen trokken waren antwoord genoeg. Sylvia hield keurig haar mond maar kreunde op de juiste momenten. Haar lijf kronkelend onder het zijne bracht hem precies waar hij wezen wilde. Diep in de vergetelheid van een warm en willig lijf.
Geen zoete woorden, geen gevlei, maar een stampend ritme wat hem professioneel naar een hoogtepunt bracht.
Zijn handen knepen in het volle vlees en hij sloot zijn ogen terwijl hij het warme vocht omhoog voelde komen. Met een gesmoorde kreet vulde hij de Durex terwijl een dun laagje zweet de haartjes langs zijn haargrens vochtig maakte.
Leeg hing hij tegen Sylvia aan die zacht mompelde, “Was elke vent maar zoals jij” Hij beschouwde het maar als compliment en trok zich met een tik op haar bil terug uit haar.

Vaardig werkten ze de financiële kant van de overeenkomst af. Hij schudde een peuk uit zijn pakje, bood de zichzelf in orde brengende Sylvia er eentje aan en bracht er één naar zijn eigen mond. Met een ondeugende grijns gaf ze hem een vuurtje en zei ‘Tot de volgende keer schatje”
Peinzend keek hij haar aan en nam een diepe haal. Rook prikkelde aangenaam zijn longen en hij dacht “Verdomd, waarom ook niet?”
Met een vette knipoog opende hij de deur en liep voorzichtig het trapje weer af. Achter hem gingen de gordijnen weer open.
Volkomen voldaan en ontspannen begaf hij zich de grachten weer op. Betaalde liefde was een foute term, schoot het door zijn hoofd. Het geile was juist, dat het met liefde niks te maken had. Zacht fluitend liep hij verder. Volgende keer zou er weer een laatste keer zijn. De laatste keer was immers altijd de lekkerste…..



© Rafe
2 nov 2009