Gedachten

Motorrijden deed hij wel vaker in zijn eentje. Meestal met zijn beste maat, of zelfs met een hele club maatjes. Dan lekker een terrasje pakken met zijn allen, hun motors blinkend in het zonnetje. Heimelijk allemaal zo trots als kleine jongetjes op dat moois dat van hen was.
Hij grijnst even in zichzelf. Ach ja, mánnen en motors.
Maar nu was hij alleen gaan rijden. Geen maatje mee, gewoon hij alleen.
Bovendien had hij nog iets anders gedaan dan anders. In plaats van een beetje in de buurt rond te toeren was hij richting de zee gereden. Het was best nog wel een eindje rijden, maar met de FatBoy tussen zijn benen, vlogen de kilometers voorbij. Zelfs toen hij de zee eindelijk zag, had hij eigenlijk nog wel door willen rijden, zo lekker ging het.
Toch was hij gestopt en afgestapt. Zulk heel erg lekker weer was het niet eens.
En nu liep hij op het strand, tussen een aantal her en der verspreidde hondenbezitters en wat kinderen met een bal. Niet druk, alle ruimte voor zichzelf.

Weer moest hij grijnzen toen hij merkte dat hij onbewust zoekend zijn blik naar beneden gericht hield. Lopend langs de vloedlijn liep hij, in plaats van naar de horizon te kijken, turend met zijn blik op het strand op zoek naar bijzondere schelpjes. Goh…grinnikte hij, van wie zou hij die tik nou toch hebben?
En ja hoor, het eerste mooie schelpje lag al in zijn handpalm. Diep stak hij zijn handen in de zakken van zijn jeans, het schelpje verborgen in zijn vuist. Nu keek hij wel over zee uit. Golven kwamen flink aanrollen op het strand en af en toe moest hij even een stapje achteruit doen, wilde zijn voeten niet nat worden.

Heel stil en haast ongemerkt liet hij zijn gedachten los als golven. Mee rolden ze, golf voor golf. Sommigen braken stuk op het zand en anderen rolden net zo mooi weer mee terug de zee in.
Weg.
Gone for ever.
Een grote golf kwam aanrollen, zo eentje met een witte rand die oversloeg. Het deed hem aan de liefde denken. Overweldigend en soms verzwelgend als een grote witgerande golf.
Oh ja, hij had zich kopje onder laten gaan in de liefde en het beviel hem goed.
Soms, heel soms, had hij de behoefte even zijn hoofd boven de grote golf van liefde uit te steken voor een diepe teug lucht. Maar het liefst gaf hij zich over aan de kracht ervan en liet zich meevoeren in een eindeloos rollende beweging van liefde. Een grote wit overslaande golf, vol vaart en kracht.
Langzaam gingen zijn gedachten een paar jaar terug. Wat kan er toch veel veranderen in een paar jaar tijd. Niet één keer, maar meerdere keren had hij de liefde mogen meemaken. Stuk voor stuk golven waarop hij zich mee had laten voeren. Sommige sterker dan andere, sommige langduriger dan anderen én sommige vernietigender dan anderen. Maar allemaal een meeslepende ervaring, waar hij in liefde op terug keek.

Zacht werd de blik op zijn gezicht toen hij aan dat ene kleine golfje dacht. Zijn mooie meisje, zijn eigen vlees en bloed, zijn dochter. Klein nog maar, maar sterker dan wat voor golf dan ook. Nooit zou dit golfje uit zijn hart verdwijnen, zo lief had hij haar!
Meer dan wie en wat ook ter wereld.
De zeewind rukt aan zijn haar en suist in zijn oren. Diep in gedachten verzonken blijft hij nog even staan. Kijkend naar de alsmaar aanrollende golven komt het diepe besef dat hij het niet anders had willen doen. Niks had hij willen missen.
In zijn hart weet hij dat hij de juiste beslissingen heeft genomen. Steeds weer. Telkens weer in zijn leven, als hij van richting veranderde. Soms bewust, soms ingegeven door het Lot. Maar steeds heeft hij geweten wat te doen. Wie weet hoe de dingen lopen, wie weet hoe snel zijn wens van een groot gezin verhoord wordt. De liefde heeft hem inmiddels weer gevonden, en hoe! Hij hoeft zich alleen maar mee te laten voeren op de golf en zich niet af te laten leiden. Alles komt goed, daar gelooft hij in.
Wéét hij.

Hij draait zich maar eens om. Lang genoeg gelopen, hij wil weer wat pk’s onder zijn kont voelen. Hij haalt één hand uit zijn broekzak en opent zijn vuist. Met een glimlach kijkt hij naar zijn vondst. Ja….het is een mooi schelpje wat hij gevonden heeft.
Ze zal trots zijn!
©Rafe

3 juli 2008