Littekens

Weer gevonden door liefde. Getekend door de vorige.
Als liefde ophoudt blijft een litteken achter. Daar is geen ontkomen aan. Sommige littekens zijn rafelig en lelijk. Andere zijn mooi glad getrokken. Maar echt weg gaan ze nooit.
Het zijn voor altijd zichtbare tekens van het verleden.
En soms, soms als het regent en je ze bijna was vergeten, steken ze. Een vage pijn die de kop opsteekt, ongevraagd en ongewild.
Dat krijg je ervan als je ergens halverwege dat leven overvallen wordt door pure liefde. Als je halverwege je leven dat grote geluk hebt je ware liefde te vinden.
Overweldigend en intens.
Maar zelfs dán prikken ze nog wel eens, oude littekens. Zelfs dan moet ik mijn best doen oude spoken niet te laten rondwaren. Oude angsten niet te projecteren. Niet denken dat omdat het eens zo ging, het nu dan wel weer zo zal gaan.

Open en bloot. Alle angsten zichtbaar en bespreekbaar. Niet weglopen als dreigt te gaan regenen, omdat je bang bent nat te worden. Samen hand in hand met de druppels op ons hoofd. Wij zijn niet bang voor een buitje.
Kwetsbaar is misschien eng, maar eigenlijk ook wel erg prettig. Durven kwetsbaar zijn. Durven zeggen wat je angst inboezemt. Dan is de ergste angst al voorbij.
Als ik vroeger bang was voor wat er onder mijn bed verborgen zat, was het heerlijk om samen met mijn ma eronder te kijken. Er zat niks! Weg angst. Alles is goed. Alles is in orde.
Kwetsbaar mogen en kunnen zijn is een uiting van onvoorwaardelijke liefde.

Ja, open en bloot. Met alle littekens zichtbaar. Niet verborgen of weggemoffeld. Zodat als het regent en we samen door de plassen stampen, ik plotseling de hand van mijn lief over het beschadigde weefsel kan voelen strelen. De ergste steken wegstrelend.
Zodat als haar gezicht vertrekt van pijn, ik haar stevig beet kan houden, mijn handen warm op haar verleden, helend.
Laat die regen maar komen hoor, zo nu en dan. Samen kunnen we elke bui aan. En samen wrijven we de pijn uit oude littekens. Met respect voor wat was en vol liefde voor het hier en nu. En neem maar van mij aan dat het heerlijk genieten is van de zon die erna komt.
Als jonge honden schudden we de regen uit ons haar en wentelen we ons in de warmte van de zon. Vol plezier en licht van hart.
Onze handen stevig ineengeslagen!
Onvoorwaardelijk in liefde.

© Rafe

07-07-2008