Lieve jij,
Je zult vast gek opkijken als ik je deze brief laat zien.
Verbaasd zul je uitroepen hoe ik dat allemaal wist. Maar lief, het moest zo
zijn, anders zou je deze brief niet eens onder ogen krijgen. Snap je?
Juist
omdat jij jij bent, lees je dit.
Ik hou van je met hart en ziel. Je bent
zo mooi, je ogen sprankelen en je glimlach laat mijn hart buitelen van liefde.
Als je vingers langzaam langs mijn ruggengraat omlaag gaan, kruipt kippenvel van
genot in dubbele snelheid omhoog en tintelt alles wat maar tintelen kan. Nooit
had ik gedacht dat ik iemand als jou zou treffen. Mijn hele leven ben ik naar
jou op zoek geweest en eigenlijk had ik de hoop al bijna opgegeven.
Ja, ik
weet het. Er zijn meerdere vrouwen je voor geweest waarvan ik soms echt dacht,
zij is het. Ik kan dat niet meer terugdraaien en ik vraag je om vergiffenis. Het
enige wat ik ter mijn verdediging kan aanvoeren is dat ik niet beter wist op dat
moment, er altijd wel iets was dat knaagde en dat ik niet wist dat ik jou –vrouw
van mijn hart- die ergens op deze aardbol rondliep, ook daadwerkelijk zou
tegenkomen..
Maar nu ik je dan eindelijk gevonden heb en je de mijne bent
durf ik dat wel te zeggen. Misschien nog niet echt hardop, maar aan papier durf
ik het wel toe te vertrouwen. Nu maakt het niet meer uit, je hebt mijn hart met
al jouw liefde aanvaard en samen zijn wij één geheel waar niets of niemand ooit
meer tussenkomt.
Altijd heb ik gedroomd van een liefde zoals mijn
ouders. Al die jaren waren zij mijn lichtend voorbeeld en altijd heb ik gedacht
dat het voor mij niet weggelegd was.
Hoe bestaat het dat de ogen van een
vrouw na zoveel jaren nog altijd oplichten als haar lief binnenkomt? Hoe is het
mogelijk dat twee geliefden uren reizen voor slechts één innige, in omhelzing
gegeven, kus? Hoe kan het dat een vrouw haar geliefde zó compleet neemt zoals
hij is en van iedere millimeter van zijn wezen houden kan? Maar dan bedoel ik
ook echt van álles! Niet slechts van het uiterlijk vertoon, maar van dat wat
onder de oppervlakte verborgen zit en slechts zichtbaar is voor één, zijn ware.
Juist! Zij die ook werkelijk zijn ware is, jij, mijn lief. Door jou
weet ik dat het wél voor mij is weggelegd, de ultieme liefde zoals mijn ouders
die beleven.
Door jou weet ik dat er in mij een vlam kan branden die
ondoofbaar is voor willekeurig welke van buitenaf komende omstandigheid. Want
jij staat altijd aan mijn zijde. Door weer en wind, door dik en dun, altijd
daar.
Ik ben geen echte brievenschrijver, verhalen zijn meer mijn ding.
Maar voor jou doe ik mijn best en vertrouw ik mijn diepste gevoelens toe aan dit
papier. Zodat je ze nooit, nooit vergeten kunt en je ze kunt lezen wanneer je
maar wilt. Maar ik hoop natuurlijk dat je mijn woorden niet nodig hebt en dat je
in mijn ogen leest wat ik voor jou voel. Dat je de onbeheerste klanken van
liefde die mijn hart uitschreeuwt kunt voelen tot in jouw hart en dat je de
indringende fluistering van mijn door liefde verschroeide ziel opvangt met de
jouwe, zodat deze letters als vanzelf groeien in je binnenste, zonder dat je ze
daadwerkelijk hoeft te lezen. Ook dát is echte liefde, horen zonder dat er
gesproken wordt en voelen zonder elkaar aan te raken.
Elkaar zien zonder je
in elkaars nabijheid te bevinden, maar toch zo dicht bij elkaar zijn als maar
mogelijk is. Het is slechts weinigen gegeven, maar wij kunnen dat. Omdat wij het
zijn.
Mijn brief loopt ten einde mijn lief, mijn woordenstroom een in
inkt gevatte wensdroom. Want ooit, ooit kom ik je tegen -vrouw van mijn hart- en
dan zal ik je laten lezen wat mijn vingers zo onvermoeibaar in opdracht van mijn
hunkerend hart als een profetie neergeschreven hebben; mijn liefde voor jou.
Met al mijn liefde,
Je man
© Rafe
04-05-2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten