Ik dans al jaren. Eigenlijk vanaf dat ik een klein jochie was. Op mijn pa zijn voeten zwierde ik door de kamer en tuin. Later ging ik alleen dansen en knalde vaak tegen een boom of struikelde over mijn eigen voeten. Het werd pas echt een ramp toen ik van solo naar duo ging. Met iemand anders dansen en toch één zijn is makkelijker gezegd dan gedaan. Het vergt heel veel van je lichaam en het staat en valt met vertrouwen in die ander. Ik hou van dansen. Het is dromen met je benen. Het is poëzie die beweegt. Het is je vleugels uitslaan in de ander. Het is Liefde en het is overgave. Ik struikel nog steeds wel eens over mijn voeten of dans ineens in een heel ander ritme dan de muziek. Maar het belangrijkste is dat ik dans en blijf dansen. Op het ritme van mijn hart.
©Rafe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten