Als een kleine dame trippelt ze op haar hakjes naast me op weg naar de winkel. Toen ik zei dat het misschien beter was haar gympjes aan te doen, stond ze als een klein opgewonden standje tegenover me. Haar hakjes moesten het worden, haar hakjes zouden het zijn! *zucht* Je hebt een meisje en je zal het weten, dacht ik bij mezelf.
Ik geloof dat ze vandaag al drie keer van outfit is veranderd. En nou heb ik niet eens een hekel aan wassen en strijken, maar dit is zelfs mij iets te gortig.
Samen winkelen met mijn kleine meid is echt een feest, als je de definitie van feest een klein tikkeltje bijstelt. Zo klein als ze is weet ze exact wat ze hebben wil. Dat zijn dan jurkjes, rokjes, topjes, hippe jeans van grote merken, hakjes, armbanden en haarbanden. Alles piekfijn op elkaar afgestemd. In de winkel laat ze me mooie jurkjes zien, die pa natuurlijk bewonderend staat te bekijken, tot hij ineens op het flitsende idee komt op het prijskaartje te kijken. *SLIK* Ik had het kunnen weten. Een neus heeft ze ervoor. Madam houdt van kwaliteit! Op mijn, bij voorbaat al hopeloze pogingen het jurkje met nét een leuker prijskaartje bij haar aan te prijzen, staat ze me met naar de hemel opgeslagen oogjes en een diepe zucht over zoveel onbegrip, aan te kijken.
“Maar papa, die is toch lelijk?! Déze is mooi. Deze wil ik!”
En ach, wat doe ik dan? Het staat haar fantastisch en mijn hart smelt bij de aanblik van mijn kleine prinses in het geweldige hippe, maar schreeuwend dure jurkje. Dus zetten we samen hand in hand koers richting de kassa. Zij huppelend, ik iets langzamer omdat ik me vast schrap zet voor het eindbedrag wat straks digitaal voor mijn neus verschijnt. Want oh ja, dat vergat ik nog te vertellen. Hoe het mogelijk is weet ik nu ook niet meer precies, maar op de weg van de paskamers naar de kassa, is het haar gelukt om nog een haarband, twee paar maillots, een ketting en glitterelastiekjes te verzamelen. Die moeten er natuurlijk bij. Zucht, natúúrlijk. Het zou zomaar eens geen geheel zijn. Waar haalt ze het toch vandaan, mijn modebewuste meisje? Met haar kinnetje omhoog en de tas met nieuwe spulletjes stevig onder haar arm geklemd –zelfs de tás is hip- wandelt ze als een echte dame naast me de winkel uit.
Klik klak, klik klak.
’s Avonds in haar bedje is de grande dame ineens weer mijn liefste kleine meisje. Met een wit gezichtje van de slaap en de tandpastageur heerlijk fris om haar heen, bedelt ze om een verhaaltje. Ondertussen zie ik haar oogjes steeds wegdwalen naar het jurkje wat we op een hangertje aan de kastdeur tegenover haar bedje hebben gehangen. Dan kan ze het goed zien en er heerlijk over dromen. “Morgen mag ik hem aan hè?” vraagt ze zachtjes. Als ik begin met protesteren omdat het morgen helemaal geen zomerjurkjesweer wordt, zie ik de kleine mannequin uit de winkel weer terugkomen, als haar ogen opstandig beginnen te gloeien. “Ja lieverd, morgen mag je hem aan. Mét een vestje erover.” glimlach ik haar geruststellend toe. Met een grote glimlach zie ik haar wegsoezen in een vast heerlijke droom over winkels vol met mooie jurkjes. Ik druk een kus op haar wangen. Als ik het dekbed wat hoger optrek doe ik net of ik het voetje met daaraan een hakje niet zie…..
© Rafe
22 juni 2009
ik geef een knipoog. Leest lekker!
BeantwoordenVerwijderen